Άρχισα που λέτε σήμερα τη γκρίνια στο Σβίγγο. "Δεν με πας πουθενά" και "όλο κλεισμένη με έχεις μέσα" και άλλα παρόμοια που λέμε εμείς τα θηλυκά έντομα όταν μας πιάνουν οι ανάποδες.
Ο φουκαράς, άκουσε, άκουσε, ήρθε και κοκκίνισε. Μου λέει λοιπόν "Βάλε το μαγιό σου. Ωραίο καιρό έχει σήμερα θα πάμε για το πρώτο μας μπάνιο!"
Γεμάτη χαρά, βάζω γρήγορα γρήγορα το μπικινάκι μου και μετά από 1.30 ώρα (μη φωνάζετε, με τα ποδαράκια που έχω το μπικίνι μου αποτελείται από 12 κομμάτια!), μπαίνουμε στο καρυδότσουφλο και ξεκινάμε.
Κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι έχουμε πάρει λάθος δρόμο. Το επισημαίνω στον καλό μου αλλά αυτός έδειχνε σίγουρος. "Μην ανησυχείς, θα σε πάω σε μια καινούρια παραλία. Άνοιξε μόλις σήμερα!!!".
Αν και απόρησα με το πώς μπορεί μια παραλία να άνοιξε σήμερα, δεν αμφισβήτησα τα λεγόμενά του αμέσως. Πού να 'ξερα όμως τι με περιμένει...
Φτάνουμε λοιπόν στην πιο κεντρική πλατεία του Δάσους, την πλατεία Μαστουρίας! Παλιά τη λέγανε αλλιώς αλλά τελευταία λόγω του κόσμου που συχνάζει πια εκεί, εμείς τη λέμε έτσι.
Στο κέντρο της πλατείας, πάνω σε άμμο, είχαν στηθεί δεκάδες ομπρέλες και ξαπλώστρες και αρκετά εντομάκια έκαναν ήδη ηλιοθεραπεία! Έκπληκτη εγώ άρχισα ήδη τη μουρμούρα στο Σβίγγο. "Καλά βρε, με έφερες για μπάνιο στη κεντρική πλατεία του Δάσους;"
"Ναι", μου λέει αυτός, "γιατί; Είναι πολύ τρέντυ δεν βρίσκεις;"
"Τρέντυ μπορεί να είναι, μπάνιο πού θα κάνουμε καλέ;"
"Χμ, αυτό δεν το έμαθα να σου πω την αλήθεια. Μπορεί να ξαναβάλανε το συντριβάνι που υπήρχε παλιά"!
Πάμε λοιπόν κι εμείς να μπούμε, αλλά μας σταματά στην είσοδο ένα μυρμήγκι. " Πού πάτε; Έχει είσοδο!" Κοιταζόμαστε μεταξύ μας και ο Σβίγγος βλέπει ήδη τις κεραίες μου να βγάζουν φωτιές.
"Μην ανησυχείς καλή μου, το αναλαμβάνω εγώ", μου λέει για να με ξεθυμάνει.
"Πόσο είναι κύριέ μου η είσοδος;"
"10 ευρώ οι 2 ξαπλώστρες, 15 με ομπρέλα!"
Ξηλώνεται λοιπόν ο φουκαράς ο Σβίγγος και μπαίνουμε στην παραλία. Βρίσκουμε κάπου να καθίσουμε, απλώνουμε τις πετσετούλες μας και προσπαθούμε να ηρεμήσουμε. Βγάζω και το βιβλίο μου να διαβάσω ώσπου ΜΠΑΜ με πετυχαίνει στο κεφάλι ένα μπαλάκι! Βλέπετε, 2 άχρηστα σκαθάρια, ακόμα και σε αυτή την παραλία, παίζανε ρακέτες!
Επιστρέφω το μπαλάκι με αρκετή δύναμη, αποτυγχάνοντας να πετύχω τον ένα από τους 2 και προσπαθώ να συνεχίσω το διάβασμά μου.
Όχι πολύ αργότερα, μια αλογόμυγα, πηγαίνοντας πέρα δώθε, άρχισε να φωνάζει "Φούντα, άσπρο, μαύρο, τυλιχτό έχω, έλα πάρε πάρε"!
"Μα είναι δυνατόν! Κι εδώ μικροπωλητές;" φωνάζω έξαλλη στο Σβίγγο.
"Ε, εντάξει βρε Σάλτα μου, αυτοί είναι ντόπιοι. Αν δεν δουλέψουν τώρα την τουριστική περίοδο πότε θα δουλέψουν; Κάνε λίγη υπομονή!"
Τι να κάνω κι εγώ η άμοιρη, προσπαθώ να συνεχίσω την ανάγνωση του βιβλίου μου ήσυχα ήσυχα, αλλά όχι για πολύ! Μια κάμπια, συνάμενη κουνάμενη, έρχεται με την τσάντα της, κάθεται δίπλα μας από τη μεριά του Σβίγγου, βγάζει την πετσετούλα της και το αντηλιακό της, βγάζει και το πάνω μέρος του μαγιό της και γυμνόστηθη πλέον λέει στον έκπληκτο και με γουρλωμένα μάτια Σβίγγο: "Συγγνώμη, μπορείτε να μου βάλετε λίγο στην πλάτη;"
Ε, δεν περιμένω τίποτε άλλο. Σηκώνομαι, μαζεύω τα πράγματα, παίρνω άρον άρον τον Σβίγγο και φεύγουμε φωνάζοντας: "Χίλιες φορές στη μπανιέρα μας, ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ!!!"
 |
 |
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου