Ήταν δε θα ΄ταν 6 το πρωί όταν μέσα στη γλύκα του πρωινού ύπνου άκουσα θορύβους στο σαλόνι. Στην αρχή τρόμαξα, γιατί νόμισα ότι κλέφτες είχαν μπει στη φωλιά μου, να με "ξαφρίσουν" κι αποφάσισα να μείνω ακίνητη στο κρεβάτι μου. Βλέπετε, ο Σβίγγος είχε κοιμηθεί στο σπίτι του, γιατί τον βράβευε η Βάσια Τριφύλλη στα Θεσσαλικά Βραβεία την προηγούμενη βραδιά (βλέπετε, κατάγεται από τη Λάρισα και ήθελαν να τον τιμήσουν ως τον Θεσσαλό με τα περισσότερα "χτυπήματα" στο youtube, από τότε που "ανέβασε" πρώτος σε διασκευή το "Breathless" πριν τον ΛΕΠΑ, κάνοντας τραμπολίνο και κρατώντας ρυθμό με ένα κλειδί κονσέρβας) και δεν ήθελε να με αναστατώσει!
Ξαφνικά, ένας περίεργος ηλεκτρονικός ήχος γέμισε το χώρο! Κάτι μεταξύ R2D2 και C3PO με πνευμονία, μέχρι που μια μορφή (ή σκεπτομορφή) ξεπρόβαλλε στην πόρτα του υπνοδωματιου. Ανάβω το φως με δύναμη και βουτάω το πορτατίφ, όταν στη θέα του ...υπερθεάματος μένω "κάγκελο"! Ο Σβίγγος ντυμένος διαστημάνθρωπος! "Ρε βλαμμένο, τι κάνεις πρωινιάτικα μασκαρεμένος; Πάλι "ρόλους" θες να παιξουμε;". Και το ήξερα ότι δεν έπρεπε να τον αφήσω να διαβάσει Cosmopolitan. Αυτά τα άρθρα με το "πώς να ανανεώσετε τη σχέση σας", ούτε για ...ώρα ανάγκης στο δάσος δεν χρησιμεύουν.
"Σαλταπήδα, τι λες; Ποιούς "ρόλους", μου τσαμπουνάς; Ξέρεις τι είναι σήμερα;", απάντησε ο Σβίγγος μέσα από το διαστημικό κράνος του φτιαγμένο από δαχτυλίθρα, ενώ η στολή από αλουμινόχαρτο μου χτυπούσε τα κωνία και τα ραβδία του ματιού σαν ακτίνες λέιζερ. Έξησα το κεφάλι μου, προσπαθώντας να θυμηθώ τι μπορεί να είναι σήμερα, αλλά δεν. Τίποτα! "Θα μου πεις, γιατί τέτοια ώρα δεν έχω όρεξη να κάνω την Ντέινα Σκάλι;".
Ο Σβίγγος έβγαλε το αυτοσχέδιο κράνος του και θα ορκιζόμουν ότι από κάπου στο βάθος ακουγόταν ο εθνικός ύπνος της Ε.Σ.Σ.Δ. "Σαν σήμερα, Σάλτα, πριν από 50 χρόνια, ο Γιούρι Γκαγκάριν έκανε το πρώτο διαστημικό ταξίδι στην ιστορία της ανθρωπότητας. Επιλέχθηκε ανάμεσα από 2.000 πιλότους, για να κλειστεί στο "Βοστόκ 1" και να μπει σε τροχιά γύρω από τη Γη, σε ένα ταξίδι που κράτησε 129 λεπτά".
Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και σαν όραμα, θυμάμαι, ο Σβίγγος φόρεσε ξανά το κράνος-δαχτυλίθρα, γύρισε κι έφυγε. Ο ύμνος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης σταμάτησε να παίζει κι εγώ, σχεδόν μηχανικά, έπεσα ξανά στο μαξιλάρι μου και σχεδόν αμέσως με πήρε ο ύπνος. Θα ορκιζόμουν ότι είδα στον ύπνο μου τον Γιούρι να κυνηγάει την πριγκίπισσα Λέα και τον Όμπι Ουάν Κενόμπι να παίζει πρέφα με τον Κάπτεν Κερκ...
Ξαφνικά, ένας περίεργος ηλεκτρονικός ήχος γέμισε το χώρο! Κάτι μεταξύ R2D2 και C3PO με πνευμονία, μέχρι που μια μορφή (ή σκεπτομορφή) ξεπρόβαλλε στην πόρτα του υπνοδωματιου. Ανάβω το φως με δύναμη και βουτάω το πορτατίφ, όταν στη θέα του ...υπερθεάματος μένω "κάγκελο"! Ο Σβίγγος ντυμένος διαστημάνθρωπος! "Ρε βλαμμένο, τι κάνεις πρωινιάτικα μασκαρεμένος; Πάλι "ρόλους" θες να παιξουμε;". Και το ήξερα ότι δεν έπρεπε να τον αφήσω να διαβάσει Cosmopolitan. Αυτά τα άρθρα με το "πώς να ανανεώσετε τη σχέση σας", ούτε για ...ώρα ανάγκης στο δάσος δεν χρησιμεύουν.
"Σαλταπήδα, τι λες; Ποιούς "ρόλους", μου τσαμπουνάς; Ξέρεις τι είναι σήμερα;", απάντησε ο Σβίγγος μέσα από το διαστημικό κράνος του φτιαγμένο από δαχτυλίθρα, ενώ η στολή από αλουμινόχαρτο μου χτυπούσε τα κωνία και τα ραβδία του ματιού σαν ακτίνες λέιζερ. Έξησα το κεφάλι μου, προσπαθώντας να θυμηθώ τι μπορεί να είναι σήμερα, αλλά δεν. Τίποτα! "Θα μου πεις, γιατί τέτοια ώρα δεν έχω όρεξη να κάνω την Ντέινα Σκάλι;".
Ο Σβίγγος έβγαλε το αυτοσχέδιο κράνος του και θα ορκιζόμουν ότι από κάπου στο βάθος ακουγόταν ο εθνικός ύπνος της Ε.Σ.Σ.Δ. "Σαν σήμερα, Σάλτα, πριν από 50 χρόνια, ο Γιούρι Γκαγκάριν έκανε το πρώτο διαστημικό ταξίδι στην ιστορία της ανθρωπότητας. Επιλέχθηκε ανάμεσα από 2.000 πιλότους, για να κλειστεί στο "Βοστόκ 1" και να μπει σε τροχιά γύρω από τη Γη, σε ένα ταξίδι που κράτησε 129 λεπτά".
 |
 |
 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου