Stay connected

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Η Τρώει-κα και το μυστηριώδες γκαράζ

Στο δρόμο μου για τη δουλειά κάθε μέρα,περνάω από το μαγαζί του "Έλληνα" του Ψύλλου (τράβα βρες τώρα εσύ πως πήρε αυτό το όνομα). Είναι μια καφετέρια, που όσο το θυμάμαι, πάντα μάζευε πολυ κόσμο, χάρη και στην προνομιακή της θέση- έχει θέα σε όλο το ξέφωτο, και παίρνει και τζούρα από θάλασσα! Παλιότερα, μου είπε η Μπάμπω μου, ο "Έλληνας", στη θέση της καφετέριας, είχε βιοτεχνία που παρήγαγε διάφορα - ούτε η μπάμπω μου δεν θυμόταν πια τί. Όμως λόγω κακοδιαχείρισης (φήμες έλεγαν τότε ότι ο "Ελληνας" ήταν "μπαταχτσής",δανειζόταν δηλαδή και μετά οι πιστωτές του τον κυνηγούσαν σε όλο το δάσος), αποφάσισε να το κλείσει, και να βασιστεί στην ομορφιά του οικοπέδου που είχε κληρονομίσει απο τους παππούδες του. Αν έχεις τύχη διάβαινε, κατέληγε πάντα η Μπάμπω μου, που μαλλον δεν ενέκρινε τις νεότερες επιχειρηματικές του δραστηριότητες...

Περνώντας όμως προχτές έξω από το μαγαζί του, είδα τον "Έλληνα" να κάθεται στο κατώφλι σκυθρωπός. Είχε κατεβάσει κάτι μούτρα μεχρι το πάτωμα, και έδειχνε σαν να είχε να κοιμηθεί κάνα μήνα. Τον πλησίασα, και τον ρώτησα τι έπαθε, ανήσυχη μήπως είχε συμβεί κάτι σε αυτόν ή στην οικογένειά του -τέτοια μαυρίλα τον είχε περιζώσει. Αυτός με κοίταξε περίλυπος, και αναστενάζοντας μου είπε: "Τι να έχω βρε Σαλταπηδούλα μου... Αύριο, έρχεται...η Τρώει-Κα!"

Η έκφραση απόλυτης άγνοιας που ακολούθησε την αναγγελία της άφιξης αυτής της κυρίας, έκανε τον "Έλληνα" να απορήσει: "Πώς και δεν ξέρεις την "Τρώει Κα";; Έχει τρομοκρατήσει όλο το δάσος με τις εφόδους της!"  Η διατήρησης της ίδιας βλακωδους έκφρασης στο πρόσωπό μου, σχεδόν τον έκανε να βάλει τις φωνές: "Η Τρώει Κα η Αραχνη, η ελεγκτής του Δ.ασικού Ν.ομισματικού Τ.αμείου ντε!!!! Μα, που ζεις βρε κορίτσι μου ;;;"

Κάθισε λοιπόν και μου έπιασε την ιστορία από την αρχή. Ότι, όλα πήγαιναν καλά από τότε που είχε ανοίξει την καφετέρια, και ότι γενικά, ζούσε ζωή χαρισάμενη,ακόμα και σε δύσκολους καιρούς.Όταν τον ρώτησα τον τρόπο με τον οποίο τα κατάφερνε (που για να βγεί ο μήνας μερικές φορές, είχα φτάσει να σκεφτώ την πιάτσα στο σκοτεινό μονοπάτι που βγάζει στα καμπαρέ,πίσω από τον βάλτο...), με κοίταξε και πάλι σαν να μιλούσε σε παιδί του προνηπίου: "Μα...δανειζόμουνα βρε Σαλταπήδα μου! Πως αλλιώς -υπάρχει και άλλος τρόπος;; " Σκέφτηκα να του μεταφέρω μερικά απο τα κοσμητικά με τα οποία τον στόλιζε η Μπάμπω μου για το γεγονός ότι έκλεισε τη βιοτεχνία του,αλλά δεν ήθελα να τον στεναχωρήσω κι άλλο. Αντ' αυτού, τον ρώτησα πως και τον άφηναν τόσο καιρό χωρίς να τον ενοχλούνε οι δανειστές του. Απάντησε πως, πάντα εύρισκε κάποια "άκρη" να του δανείσει, όμως, ξαφνικά, όλες οι πόρτες έκλεισαν. "Και τότε οι τράπεζες που μου είχαν δανείσει, με βάλανε στο Δ.Ν.Τ. με το στανιό, και από τότε,εχω βρει τον μπελά μου!"

Τότε, με μια ματιά γύρω- τριγύρω στο μαγαζί, μου φανέρωσε πολλά που δεν φαινόντουσαν με την πρώτη ματιά. Είδα στα τραπέζια μπαλωμένα τραπεζομάντηλα, τα φρέντο να σερβίρονται σε πλαστικά ποτήρια,και ακόμα και τα πατώματα, είχανε τρύπες εδώ κι εκεί. Ο "Ελληνας" με είδε που κοίταζα την κατάντια του μαγαζιού, και απολογητικά μου ψέλισε "πέρασε ήδη η Τρώει κα δυο-τρεις φορές...Δεν μου άφησε ούτε σάλιο από το ταμείο για να κινηθώ..." Είχα αρχίσει να τον λυπάμαι πραγματικά τον καημένο τον Ψυλλο, όμως καθώς έφευγα απο το μαγαζί για να συνεχίσω τον δρόμο μου, παρατήρησα ότι, το γκαρσόνι που σέρβιρε λίγο παραπέρα, τον κοιτούσαν με μισό μάτι! Μου φάνηκε πραγματικά περίεργο, και παρατήρησα ότι,και οι υπόλοιποι υπάλληλοι, κοίταζαν τον Ψυλλο με απέχθεια! Έπιασα από το χέρι ένα πιτσιρίκι, ανιψιό του Σβιγγου που δούλευε εκεί στη λάντζα, και τον ρώτησα γιατί το κοιτούσανε με αγανάκτηση όλοι το αφεντικό τους! Μου απάντησε πως, τι κάνανε γιατί τους έχει πετσοκόψει τα μεροκάματα. Πήγα αμέσως να τον επαναφέρω στην τάξη, λέγοντάς του πως, σε μια κρίση,όλοι θα πρέπει να κάνουν τις θυσιες τους! Εξάλλου, τον είδα σχεδόν μες στα κουρέλια τον "Ελληνα" του θύμισα, ετοιμος να του σβουρήξω και μία, γιατί είμαι σίγουρος ότι, απλά κοιτούσε την πάρτη του το Σβιγγάκι!

Αυτό όμως,αφού με κοίταξε καλά καλά, με πήρε από το ποδαράκι, και με πήγε στο πίσω γκαράζ του μαγαζιού,όπου και μου εδειξε τη κλειστή πόρτα. "Άνοιξέ την,και θα καταλάβεις για ποιό λόγο είμαστε ετοιμοι να τον πιάσουμε από τα πέτα.Όχι τίποτε άλλο, αλλα μας θεωρεί και κοροϊδα!!". Και με άφησε για να γυρίσει στην δουλειά του,με ακόμα λιγότερη όρεξη...

Εμεινα να κοιτάω την πόρτα,με μεγάλη περιέργεια: μα,τι μπορεί να κρυβόταν εδώ μέσα ; Ηξερα το σαραβαλάκι του "Ελληνα", με αυτό έκανε τις δουλιές του και το γνώριζαν όλοι! Δεν άντεξα λοιπόν στον πειρασμό (σας έχω πει ότι είμαι πολύ περίεργο ζωύφιο ;;), και άνοιξα την γκαραζόπορτα.Τι το ήθελα το ζωντανό ; Εκεί μπροστά στα μάτια μου, είδα παρκαρισμένη μια Πόρσε Καγιέν, δίπλα ακριβώς από μια Μερσεντές 600 CLK, γυαλισμένα και τα δύο, και σχεδόν του κουτιού (μιας και ,ο ιδιοκτήτης τους, για λόγους "ταπεινοφροσύνης", δεν τα κυκλοφορούσε παραέξω!). Έμεινα να κοιτάω σαν χαζό, και μετά, άρχισα να σκέφτομαι ότι, πολύ πιθανό να έχει και σε κάποιο άλλο γκαράζ ο "Ελληνας" ιδιοκτήτης κάποιο αμάξι... ή σε κάποια άλλη τράπεζα καποια "μετρητούλια" που ξέφυγαν τον έλεγχο... και ούτω καθ'εξής -είναι να μην αρχίσει να να παίρνει ανάποδες στροφές το μυαλό! Εκλεισα την πόρτα πίσω μου, και πλέον, άρχισα να στεναχωριέμαι κι εγώ για την νέα άφιξη της Τρώει Κα. Γιατί μάλλον, κάποια από τα έντομα του "Καφενείου η Ελλάς", αυτή τη φορά, θα έχαναν ακόμα περισσότερα από μια μείωση του μισθού που θα τους έκανε ο "Ελληνας"...

 Με την ευκαιρία, να θυμηθώ να πω και του Σβίγγου να πάρει τα χρήματα που του χρωστούσε ο Ψύλλος εδώ και κάτι Μαϊους, μην μάθουμε ξαφνικά ότι την έκανε για άλλα δάση -με αυτά του Αμαζονίου να είναι μια έξοχη επιλογή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου