Stay connected

Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Big in Japan

Είναι εκκεντρικά ενδιαφέρον να γεννιέσαι και να ζεις στην Ιαπωνία. Σχεδόν απ' τα γεννοφάσκια σου ξέρεις ότι θα μεγαλώσεις με απόλυτη πειθαρχία, αν είσαι καλός μαθητής, έξυπνος φοιτητής κι έχεις ταλέντο δοσμένο από τον Χριστό ή το Βούδα θα καταλήξεις να δουλεύεις σε μια από τις μεγάλες εταιρίες αυτοκινήτων ή ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών, μπορείς από υπάλληλος να αναρριχηθείς σε μάνατζερ ή και διευθυντικό στέλεχος!
θα πηγαίνεις το πρωί στη δουλειά, ενώ κάποιοι θα σε σπρώχνουν να χωρέσεις στο τρένο (άλλωστε είναι η δουλειά τους) και το βράδυ θα επιστρέφεις σπιτακι σου, στην οικογένειά σου, θα παρακολουθείς τηλεόραση στην σούπερ ντούπερ συσκευή σου και μετά ύπνο, γιατί σε περιμένει άλλη μια κουραστική και πειθαρχημένη μέρα! Τα καλοκαίρια σου δε, θα επισκέπτεσαι άλλες χώρες, με τη φωτογραφική σου μηχανή έτοιμη να καταγράψει τα αρχαία, αλλά και νέα θαύματα του κόσμου. Ακόμη κι αυτό, το κάνεις αθόρυβα.

Από το νηπιαγωγείο, ωστόσο, θα μάθεις πώς θα αντιδράς στους σεισμούς που στο νησί σου είναι τόσο συνηθισμένοι, όσο τα γαρύφαλλα στα μπουζούκια. Σου μαθαίνουν, καταρχάς, να μην τσιρίζεις, να μην βάζεις τα κλάματα, αλλά να κρύβεσαι κάτω από το κρεβάτι σου ή το τραπέζι σου και να περιμένεις να σταματήσει η δόνηση. Στη συνέχεια, ήσυχα κι ωραία, θα αναζητήσεις τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς σου ή τους συναδέλφους σου και, ήσυχα κι ωραία, θα κατεβείς στο δρόμο και θα περιμένεις εντολές από τις αρμόδιες αρχές.
Παρακολουθώντας τις εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης στα ρεπορτάζ και τις συνδέσεις τους για τον "γιγαντιαίο" (όπως ονομάζεται στη "γλώσσα" των σεισμολόγων) σεισμό των 8,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, παρατήρησα ότι εδώ ζούμε την καταστροφή της Ιαπωνίας περισσότερο από τους Ιάπωνες.
"Εικόνες Αποκάλυψης", "Αρμαγεδδών", "Καταστροφικός σεισμός", ήταν κάποιοι από τους τίτλους που είμαι σίγουρη, μα τον χορτοφάγο ΣαλταπηδοΘεό, δεν θα είχε κανένα ιαπωνικό δίκτυο. Τα πλάνα από τις πληγήσες περιοχές ήταν, πρέπει να το παραδεχτώ, εντυπωσιακά! Τσουνάμι είχε παρασύρει αυτοκίνητα και μικρές αγροικίες και τα μετέφερε σχεδόν 1 χιλιόμετρο στην ενδοχώρα. Οι εικόνες όμως που μου έκαναν πραγματική εντύπωση ήταν εκείνες των Ιαπώνων. Πρόσωπα ήρεμα, με τις μάσκες και τα κράνη τους, χωρίς να ουρλιάζουν και να τρέχουν πέρα-δώθε, πειθαρχημένοι σαν στρατιωτάκια, έτοιμοι να δεχτούν τις επόμενες εντολές από τους υπεύθυνους.
Ο απολογισμός μέχρι τώρα ήταν 26 (!!!!!) νεκροί, αρκετοί τραυματίες και εκατοντάδες αγνοούμενοι.

Όλα αυτά έφεραν αυτόματα στο μυαλό μου τις εικόνες από τους σεισμούς του '99 στην Αθήνα και την Τουρκία, τον σεισμό της Λ' Άκουιλα, αλλά κι εκείνον της Αϊτής. Άνθρωποι αλλόφρονες να τρέχουν, να κλαίνε, να φωνάζουν, κτήρια ισοπεδωμένα και βαρύγδουπα ρεπορτάζ για "εκατόμβη θυμάτων" και "εθνική τραγωδία". Όσο, δε, πιο εξαθλιωμένη η περιοχή, τόσο μεγαλύτερος ο θρήνος. Πού θέλω να καταλήξω;

Θέλω να καταλήξω στο εξής: χώρες όπως η Ελλάδα που έχει μια σχετική συχνότητα σε σεισμούς, με την Πελοπόννησο να κρατάει τα σκήπτρα, ΟΥΔΕΠΟΤΕ κανείς ασχολήθηκε να "μορφώσει" επί της ουσίας όμως, κι όχι απλά να βάζει τα Ημισκούμπρια να γράφουν τραγούδια (στη γιαγιά μου, την Σαλταπηδομπάμπω αρέσει η Ελένη Φουρέιρα) τα 10.000.000 του πλυθησμού για το τι πρέπει να κάνει σε περίπτωση σεισμού. Όσο για τα κτήρια, αφήστε το καλύτερα! Ο Έλληνας κάνει οικονομία στα υλικά, αλλά όχι στα τσιγάρα του.

Δεν θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν 8,9 Ρίχτερ "χτυπούσαν" την Ελλάδα. Εδώ, όπου μετά το σεισμό και το τσουνάμι της Ινδονησίας είχε πέσει στο "τραπέζι η πρόταση" να συσταθεί οργανισμός που θα ασχολείται, εδώ στη χώρα μας, με τη μελέτη των τσουνάμι που θα μπορούσαν να εκδηλωθούν στο Αιγαίο, αλλά ακόμη τίποτα. Το Αστεροσκοπείο Αθηνών έχει πέσει στα ...νύχια κυβερνητικών, αλλά και σεισμολόγων που φέρνουν αντιρρήσεις γιατί δεν θα είναι "μέσα στο κόλπο". Κοινώς αν, χτύπα ξύλο, μας βρει το κακό, δεν θα έχουμε καμία τύχη.

Και για να μην λέμε μόνο τα δικά μας, καμία χώρα στη λεκάνη της Μεσογείου δεν έχει προετοιμαστεί, για την ώρα και τη στιγμή που θα "χτυπήσει" το τσουνάμι! Οι Έλληνες έχουν τον πόνο τους με το ελληνικό ποδόσφαιρο και το ΔΝΤ, οι Ιταλοί περιμένουν την επόμενη σταρλετίτσα που θα ξελογιάσει τον Καβαλιέρε, οι Γάλλοι πρέπει να διαχειριστούν το διαζύγιο Καρεμπέ και τις εκλογές για την προεδρία, ενώ οι Ισπανοί παρακολουθούν Champions League, γιατί η Μπάρτσα -συγνώμη κιόλας- είναι από άλλο πλανήτη!

Το μόνο που μας απομένει είναι να λέμε "μακριά απ' τον κώλο μας" και να κάνουμε το σταυρό μας ή τις παρακλήσεις μας, τέλος πάντων, σ' όποιο Θεό πιστεύουμε.

Ενημερωτικά, τα δυτικά παράλια των ΗΠΑ βρίσκονται σε συναγερμό όπως και το Περού, η Χιλή και η Χαβάη (που ήδη τα μεγάφωνα του νησιού προτρέπουν τους κατοίκουν να ανεβούν στις ψηλότερες κορυφές), οι Φιλιππίνες και η Ινδονησία καθώς αναμένεται από ώρα σε ώρα να τους "χτυπήσει" τσουνάμι. Το θλιβερό είναι ότι τα κύματα μπορεί να έχουν μεγαλύτερο ύψος από πολλά νησάκια του Ειρηνικού, κάτι που σημαίνει πως θα τα σκεπάσουν ολόκληρα.

Έχετε υπόψη σας ότι όλος ο πλανήτης ταρακουνήθηκε σήμερα... Ήρθε η ώρα να "ταρακουνηθούμε" κι εμείς κι επιτέλους να σεβαστούμε το "σπίτι" μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου