Stay connected

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Γκλάμουρ και ...λόρδα!

Τις προάλλες, με φώναξε η μύγα Παναγιώτα να καθαρίσουμε το πατάρι της φωλιάς της από τη σαβούρα που είχε μαζευτεί. Το τι πετάξαμε, δεν λέγεται! Γκέτες και φωσφοριζέ πουλόβερ από τη δεκαετία του ΄80, κάτι παλιές ξεφτισμένες Dr Martins μπορντώ αθάνατες, το καμάρι της Παναγιώτας στα rave party των Οινοφύτων, κασέτες αγορασμένες από το Γιουσουρούμ, με επιτυχίες του Λευτέρη Πανταζή (πριν τραγουδίσει το «Breathless» σε στυλ γυφτό-λαμπάντα), της Άντζελας Δημητρίου και του Michael Jackson και πολλά άλλα αντικείμενα που αν τα μαζεύαμε θα μπορούσαμε να εγκαινιάσουμε Μουσείο Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.

Μέχρι που έπεσαν στα χέρια μου τεύχη ενός lifestyle περιοδικού! Άρχισα να τα ξεφυλλίζω και ξαφνικά αισθάνθηκα την τυρόπιτα που είχα φάει το πρωί να ανεβαίνει απειλητικά στον οισοφάγο μου. Είχα μπροστά μου την απαρχή της δημιουργίας μιας γενιάς σταρχιδιστών, ψευτο-γκλαμουράτων και χλιδάφραγκων.

Όταν ο Κατσαρίδας αποφάσισε πως είχε όλα τα φόντα να «διδάξει» στα νεαρά εντομάκια πώς να γίνουν τα πιο in στο δάσος, το συζήτησε με τους φίλους του τα ζώα (κανένα έντομο δεν τον συμπαθεί πραγματικά, γιατί όλα τον βρίσκουν πολύ γλοιώδη και σιχαμένο) κι αυτοί του έδωσαν την άδεια να γίνει μεγαλοεκδότης.

Έτσι, με σημαία ένα περιοδικό άρχισε να …διδάσκει πολύ σημαντικά πράγματα στα νεαρά ζουζούνια. Τι θα έπρεπε να έχουν κάνει μέχρι τα 40 τους, μεταξύ των οποίων να έχουν πάει στην Μύκονο, να έχουν καπνίσει έστω μια φορά στην τιποτένια για εκείνον ζωή τους κουβανέζικα πούρα, να έχουν πηδήξει βίζιτα των 5.000 ευρώ, να έχουν τουλάχιστον 10 επώνυμους φίλους, να τους ξέρουν οι μετρ στα σκυλομπουζουκάδικα κι άλλα τέτοια. Και τα νεαρά εντομάκια «τσίμπαγαν». Κι όλο και περισσότερα έπεφταν στη …λούμπα της βλαχο-γκλαμουριάς που «πούλαγε» ο Κατσαρίδας.

Μέχρι που οι …παχιές αγελάδες στην Katsaridako Corp. άρχισαν να ψοφάνε! Κι ο Κατσαρίδας «αναγκάστηκε» να κάνει κι άλλες δουλειές! Μόνο σε πίστα του δάσους δεν τον είδαμε να τραγουδάει, αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Έφτασε, λοιπόν, η ώρα να κάνει περικοπές στην εταιρία, άρχισε με το να αφήνει απλήρωτα τα έντομα που δούλευαν πυρετωδώς για να στηρίξουν τις …ιδέες του, ενώ τα πράγματα χειροτέρεψαν όταν έπρεπε να διώξει κάποια από αυτά, γιατί δεν άντεχε άλλο η τσέπη του.

Τότε λοιπόν, ανέλαβαν οι φίλοι του τα ζώα να «καθαρίσουν» την επιχείρηση κι έτσι έκαναν! Πέταξαν έξω με τις κλωτσιές τις εργατικές πεταλούδες και τις σαρανταποδαρούσες, ενώ ο Κατσαρίδας φύσαγε το καπνό του πούρου του αδιάφορα στον αέρα, όπως παλιότερα στο χωριό του φύσαγε τη χόβολη για να φτιάξει καφεδάκι να πιει (και πιστέψτε με, δεν ήταν freddo espresso).

Σηκώθηκα μ’ ένα μάτσο περιοδικά στα χέρια και τα κοπάνησα με δύναμη στο κεφάλι της μύγας Παναγιώτας. «Είσαι τυχερή που δεν σε κόλλησα στο τζάμι με ένα από δαύτα», της είπα κι έφυγα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου