Stay connected

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Αχ βρε Αμίρ...

Αχ βρε Αμίρ, που να ‘ξερες. Όταν αποχαιρετούσες την οικογένειά σου στο μακρινό Αφγανιστάν για να ξεκινήσεις το μακρύ σου ταξίδι προς τη δύση. Όταν πλήρωνες πάνω από 1000 δολάρια, που ένας θεός ξέρεις με τι θυσίες μάζεψες, στον... λαθρέμπορα για να σε περάσει από τα σύνορα. Όταν ανακάλυπτες ότι πλέον είσαι παγιδευμένος σε μια χώρα που δεν σε θέλει.
Όταν κάποιοι πολιτικάντηδες της πλάκας σε βάζανε σε ένα καράβι και σε στοιβάζαν μαζί με άλλους φουκαράδες σαν κι εσένα για να σε φέρει στην Αθήνα και να σε κλείσει σε ένα κτίριο για να κάνεις απεργία πείνας. Όταν ανακάλυπτες ότι η πολιτεία νοιάζεται μόνο για το πολιτικό κόστος και την έξωθεν καλή μαρτυρία και όχι στο πώς να λύσει το πρόβλημά σου. Όταν μετά από 40 μέρες απεργίας πείνας, παγωμένος και εξαθλιωμένος, καταλάβαινες ότι το να πεθάνεις από την πείνα σε αυτή τη χώρα δεν είναι τελικά επιλογή αλλά αναπόφευκτο γεγονός, εκτός αν καταφύγεις στην παρανομία και γίνεις αυτό που μισούν και θέλουν όλοι να διώξουν. Όταν στο χείλος πια του θανάτου, στο νοσοκομείο, εμφανίζονται οι αυτόκλητοι υπερασπιστές σου και εμποδίζουν τους γιατρούς να σε σώσουν γιατί «αν δεν πεθάνει κάποιος πώς θα γίνει ντόρος»;
Αχ βρε Αμίρ, όταν θα φεύγεις από τη ζωή, αν μπορείς συγχώρεσε αυτή τη χώρα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου