Stay connected

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Ετσι ξαφνικά (μελαγχόλησα)

 Δεν ξέρω αν έχετε παρατηρήσει, αγαπητοί αναγνώστες της Σαλταπήδας, το γεγονός ότι,ακόμα και σε χαλεπούς καιρούς,μέρες μαύρες και συφοριασμένες, όπου οι μουτσούνες των ξενόφερτων φουσάτων ειναι κατασκηνωμένες στο μαγικό μας κουτάκι (δίπλα σε μερικές, εξίσου αντιπαθητικές ελλήνων δημοσιοφάπων), υπάρχουν λιγες, απαλές ηλιαχτίδες, που τρυπώνουν μέσα στην ομίχλη και σπάνε το μονοπώλιο της ρούχλας: Ναι,ειναι οι έρωτες των αγαπημένων μας προσώπων (δ-ε-ν μιλάω για τους φίλους σας, μικρά έντομα! Ολοι εμείς οι μικροσκοπικοί, ας αφήσουμε λιγο τους εγωισμούς μας ,και ας τραβηχτούμε από το προσκήνιο των ζωών μας...Σιγά την απώλεια!), των ανθρώπων που ομορφαίνουν τη ζωή μας,με το να διαφημίζουν τον έρωτά τους όπου σταθούν και οπου βρεθούν! Λαμπερά, ονειροπόλα χαμόγελα περιγράφουν την γνωριμία τους, το πρώτο τους φιλί, τις φήμες που τους θέλει να παντρεύονται σε ερημικά ξωκλήσια (μα γιατι!τον καμεραμάν και τον μπούμαν δεν τους σκέφτονται;), πονηρά βλέμματα επιβεβαιώνουν ή "επιβεβαιώνουν" τις φήμες που τους κυνηγάνε:ναι,το ομολογώ, γι αυτές τις ιστορίες ζω η μικρή Σαλταπηδίτσα, και γι αυτό και ειμαι συντονισμένη στο κανάλι της καρδιάς μου 24/7 (τι; π-ο-ι-ό κα-να-λι;;;Τς τς τς...Ανεναλλακτικοί τυποι!!!).

Κι όμως, σήμερα το πρωί, ξύπνησα με ένα πόνο στο στομάχι, εκεί, κάτω από τον έκτο ασπόνδυλο: ένιωσα τον ζόφο να κερδίζει την μάχη μεταξυ χαμόγελου και μουρτζουφλίασης, και έσπευσα να ψάξω στον α-κυβερνοχώρο για την αιτία αυτής της πτώσης στη τάση του γκλάμουρ μίτερ (πάσης κακίας). Και έπεσα ,που να μην έπεφτα σε δημοσίευμα που έλεγε, ουτε λίγο,ουτε πολύ οτι...τα δυό απο τα πιο αγαπημένα μου ζευγάρια,τα τέσσερα ονόματα που γεμιζαν ξανθές νότες τη λιλιπούτεια ζωή μου,με είχαν -λέει- κοροιδέψει! Είχαν στήσει κύκλωμα με δημοσιογράφους,για να τους παρουσιάζουν ως...τετοια!!!Δεν ήταν -λέει πάλι- ζευγάρια στη πραγματικότητα, ήταν...ψ....ψεμμμμμ.....ψεμμματα!!!!!!! Δεν αντεξα να διαβάζω άλλο,και έκλεισα το λάπτοπ με έξι απο τα τρεμάμενα πόδια μου...Οι λυγμοί δεν άργησαν να με συνταράξουν.Αφέθηκα να ξεσπάσω...

Ηταν δυνατόν, σκέφτηκα με το που μούσκεψα ολόκληρη?Ηταν δυνατόν να υπάρχουν τόσο κακοί άνθρωποι οπως αυτοί οι παπαρα-τσι, που "στηνουν στο τοίχο", εκβιάζοντας δύο ζευγάρια πάνω στο απόγειο του έρωτά τους;; Είναι ανθρωπίνως δυνατό να μπορέσει νους ανθρώπου να σκαρφιστεί τέτοια ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ απέναντι σε αυτά τα λυγερόκορμα αγόρια, που πιάνουν την πέτρα και τη στίβουν, και στις ταλαντούχες...κοπέλες (εδω ένα μπλάκ άουτ με εμπόδισε να θυμηθώ τι επαγγέλλονται. Έφταιγε και η βότκα που ειχα βγάλει απο τη κατάψυξη κανα μισάωρο πριν...) που τους κοιτούν στα μάτια και λιώνουν;; Όταν βλέπεις αυτά τα ζευγάρια,τα μισά ερωτικά τραγούδια του ελληνικού πενταγράμμου περνούν μεσα απο τα αυτιά σου,και,ναι, έτσι ξαφνικά,σε αναγκάζουν να σηκωσεις τα χέρια ψηλά μπρος το πάθος που τους διακρίνει.Ζηλεύετε κύριοι παπαράτσι;;; Ξέρετε ότι, μόνο στα όνειρα, μπορείτε να βρείτε τέτοια αγάπη.Σας τη βάρεσε μετά απο τις άπειρες νυχτες μοναξιάς, που εχετε περάσει;;;  Ε,δεν σας φταίμε τίποτα εμείς οι υπόλοιποι όμως!!Συκοφάντες!!

Θα έπρεπε να αναλογιστούν την θέση τους λοιπόν...Να σκεφτούν οτι,στην πραγματικότητα, ο ελληνικός λαός, δεν χρειάζεται καλύτερες συνταξεις,καλύτερους μισθούς (φιλοι μου...ας το παραδεχτούμε...αν δεν ανεβει τουλάχιστον κατα 500 ευρω ο κατώτατος, πάλι σαν φτωχομπινεδες θα ζούμε; Θα ανεβεί ποτέ τόσο; Άρα; ...), δεν χρειάζεται καλύτερη κυβέρνηση (αυτο το αποδεικνύει κάθε φορά που τρέχει να ψηφίσει και διαλέγει τους χειρότερους):χρειάζεται την αγάπη στην τηλεόραση!!! Μην σκοτώνετε λοιπόν τον έρωτα,Love Killers!!!

Εκρυψα το πρόσωπό μου, και αποφασίσα οτι,δεν εχω χρόνο για άλλο Μπόνο. Άλλαξα στο MTV και μελαγχόλησα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου